استارباکس
استارباکس ، شرکت آمریکایی که بزرگترین کافی شاپ زنجیره ای در جهان است. دفتر مرکزی آن در سیاتل ، واشنگتن است.
سالهای اولیه
یک روز در هنگام ناهار و نوشیدن یک فنجان قهوه بد ، “بوکر” یک ایده را شروع کرد. او در جستجوی قهوه با کیفیت ، به یک شرکت قهوه و چای به نام مورچی رفته بود. طولی نکشید که بسیاری از دوستانش گیر افتاده بودند و به او سفارش می دادند. چرا یک شرکت تولید قهوه در سیاتل راه اندازی نمی کنیم؟ بالدوین و سیگل این ایده را دوست داشتند. بالدوین گفته بود: “این واقعاً غیرمنطقی بود” ما هیچ دانشی یا چیز دیگری نداشتیم. ما تازه کارها را شروع کردیم (مصاحبه بالدوین).
“سیگل” محقق قهرمان گروه در آن روزهای قبل از اینترنت بود. وی در کتابخانه عمومی ، از طریق جستجوی دفترچه تلفن و روزنامه ، مکانی را پیدا کرد که به نظر می رسید مانند آنچه آنها در ذهن داشتند بود: یک شرکت قهوه خوشمزه در برکلی ، به نام “پیت”. وی با آلفرد پیت (۲۰۰۷ – ۱۹۲۰) تماس گرفت ، آلفرد پیت ، یک کارآفرین برشته کننده قهوه (رستر) ، الهام اصلی برای بنیانگذاران استارباکس بود. “پیت” یک مهاجر هلندی بود که از دهه ۱۹۵۰ واردات قهوه های عالی عربیکا به ایالات متحده را آغاز کرده بود. در سال ۱۹۶۶ او فروشگاه کوچکی به نام “کافه و چای پیت” در برکلی ، کالیفرنیا افتتاح کرد که در واردات قهوه و چای درجه یک تخصص داشت. موفقیت پیت بنیانگذاران استارباکس را ترغیب کرد تا مدل کسب و کار خود را بر پایه فروش دانه های قهوه و تجهیزات با کیفیت بالا قرار دهند و پیت تأمین کننده اصلی دانه های قهوه سبز به استارباکس شد. سپس شرکا یک رستوران دست دوم را از هلند خریداری کردند و بالدوین و بوکر با استفاده از تکنیک های برشته کاری آلفرد پیت ، ترکیبات و طعم های خود را ایجاد کردند.
پیت ، یک اروپایی دبیرستانی که در هلند بزرگ شد و در تجارت خانوادگی قهوه کار می کرد و “سیگل” به دلیل ذکاوت کاری پیت بسیار حیرت زده بود: “او دانش عمیقی از قهوه داشت که در این کشور بی نظیر بود. هیچ کس در سطح او نبود” (مصاحبه سیگل)
در سال ۱۹۷۱ ، در سیاتل ، شرکا مکان مورد نظر خود را پیدا کردند ، یک مغازه گوشه ای در هتل قدیمی هاربر هایتز در خیابان ۲۰۰۰ غربی ، درست در شمال بازار “پیک پلیس” با اجاره ۱۳۷.۵۰ دلار بود. به عنوان بودجه راه اندازی ، هر یک از شرکا ۱۵۰۰ دلار سرمایه گذاری کردند و وام بانکی ۵۰۰۰ دلار را تهیه کردند.
استارباکس توسط “جری بالدوین” ، “گوردون بوکر” و “زو سیگل” تاسیس شد. سه بنیانگذار استارباکس دو چیز مشترک داشتند. همه آنها از دانشگاه آمده بودند و همه آنها قهوه و چای را دوست داشتند. نام آن را بعد از آشنایی با رمان کلاسیک “هرمان ملویل” نوشته ی “موبی دیس” “استارباکس” گذاشتند.
در اوایل دهه ۱۹۸۰ ، استارباکس چهار فروشگاه در سیاتل افتتاح کرده بود که با قهوه های تازه برشنه کاری با کیفیت بالا از سایر رقبا متمایز بودند. در سال ۱۹۸۰ “سیگل” تصمیم گرفت که به دنبال منافع دیگری برود و دو شریک باقی مانده را ترک کند و بالدوین نقش رئیس شرکت را به عهده گرفت.
لوگوی استارباکس
فروشگاه هکلر لوگوی استارباکس را ابداع کرد که یک پری دریایی با سینه برهنه ، با دو دم بود ، که شرکا آن را یک آژیر فریبنده برای رهگذران فراوانی که از جلوی فروشگاه میگذشتند بود و همچنین یک نماد برای یادآوری ماجراهای دریا میدانستند ، تاکنون لوگوی استارباکس ۴ مرتبه تغییر پیدا کرده است. (بعداً لوگوی استارباکس در سال ۱۹۸۷ ، ۱۹۹۲ و ۲۰۱۱ تغییر یافته است.)
دوران هوارد شولتز
در سال ۱۹۸۱ “هوارد شولتز” ، نماینده فروش “هامارپلاست”، یک شرکت سوئدی که تجهیزات آشپزخانه و لوازم خانگی را تولید می کرد و استارباکس دستگاه های قهوه را از آنها خریداری می کرد ، متوجه بزرگ بودن سفارشات این شرکت شد که باعث شد وی یکبار دیگر از آن بازدید کند. شولتز چنان تحت تأثیر قرار گرفت که تصمیم گرفت در استارباکس کار خود را دنبال کند و در سال ۱۹۸۲ به عنوان رئیس بازاریابی استخدام شد. “شولتز” متوجه شد که مشتریان اولین بار بعلت عدم شناخت کافی از قهوه های خوب گاهی در فروشگاه ها احساس ناراحتی می کنند ، بنابراین وی با کارمندان فروشگاه در زمینه توسعه مهارت های فروش مشتری پسند کار کرد و بروشورهایی تولید کرد که یادگیری محصولات این شرکت را برای مشتریان آسان می کرد
بزرگترین ایده “شولتز” برای آینده استارباکس در بهار ۱۹۸۳ بود که این شرکت او را برای شرکت در یک نمایشگاه بین المللی لوازم خانگی به میلان فرستاد. وقتی در ایتالیا بود ، تحت تأثیر کافه های این کشور قرار گرفت و فکر کرد که مشابه این کار را در استارباکس انجام دهد. با این حال ، بالدوین و باوکر علاقه چندانی به ایده شولتز نداشتند ، زیرا آنها نمی خواستند استارباکس انحراف زیادی از مدل سنتی تجارت خود داشته باشد. آنها می خواستند استارباکس کاملاً یک فروشنده قهوه و تجهیزات باقی بماند و به کافه ای تبدیل نشود که اسپرسو و کاپوچینو سرو می کند.
شولتز با دیدن اینکه نمی تواند بالدوین و بوکر را ترغیب به پذیرش ایده کافه کند ، در سال ۱۹۸۵ استارباکس را ترک کرد و قهوه زنجیره ای خود را به نام جیورنا راه اندازی کرد که یک موفقیت فوری بود و به سرعت در چندین شهر گسترش یافت.
در مارس ۱۹۸۷ “بالدوین و باوکر” تصمیم گرفتند استارباکس را بفروشند و هوارد شولتز و گروهی از سرمایه گذاران به سرعت ۳.۸ میلیون دلار برای خرید آن جمع کردند و شولتز سریع به خرید این شرکت پرداخت. او تمام فعالیت های خود را با مارک استارباکس ترکیب کرد و به تجارت کافه برای این تجارت متعهد بود و فروش اضافی دانه قهوه ، تجهیزات و سایر اقلام را در فروشگاه های استارباکس انجام داد. این شرکت وارد یک دوره گسترش کهکشانی شد که پس از عرضه عمومی این شرکت در سال ۱۹۹۲ زمانی که این شرکت با قیمت افتتاحیه ۱۷ دلار در هر سهم به بازار عرضه شد. در سال ۱۹۹۶ شروع به افتتاح فروشگاه هایی در خارج از آمریکای شمالی کرد و استارباکس به زودی به بزرگترین زنجیره قهوه خانه در جهان تبدیل شد. در اوایل قرن ۲۱ ، استارباکس در ده ها کشور در سراسر جهان حضور داشت و بیش از ۳۰،۰۰۰ فروشگاه را اداره می کرد. فروش غذا در کافه های خود از سال ۲۰۰۳ آغاز شد. شولتز به عنوان مدیر عامل توسط کوین جانسون در سال ۲۰۱۶ و به عنوان رئیس توسط مایرون اولمن در سال ۲۰۱۸ جایگزین شد. بزرگترین استارباکس جهان ، یک ذخیره کننده قهوه برشته شده ، در شیکاگو در سال ۲۰۱۹ افتتاح شد.
برخی از آمار استارباکس:
-
تعداد کل شعب استارباکس در دنیا بیش از ۳۲،۰۰۰ تا میباشد و در بیشتر از ۷۵ تا کشور شعبه دارد.
-
بیشترین تعداد شعب مربوط به آمریکا با ۸۸۰۰ شعبه بعد از آن چین با ۴۲۰۰ و در مقام سوم کانادا با ۱۲۰۰ شعبه میباشد.
-
پرطرفدار ترین نوشیدنی های استارباکس به ترتیب لاته وانیل ، آیسد وایت چاکلت و فراپاچینو قهوه میباشد.
-
بیشترین شعبه در بین شهرها متعلق به نیویورک با بیش از ۲۵۰ تا شعبه میباشد.
-
درآمد این کافی شاپ های زنجیره ای در سال ۲۰۱۹ بیش از ۲۶ بیلیون دلار بوده است.
-
بزرگترین شعبه در بلوار میشگان شیکاگو با مساحت ۱۱،۰۰۰ متر مربع در ۵ طبقه میباشد.
